#34- (από τα χαμένα ημερολόγια του αρχιχολαργού ψαρο-Jeffrey vol. 3)

*

στιγμές αναμονής άνευ αντικειμένου

η αίσθηση του χρόνου καταγράφεται σε λανθάνουσες τιμές

μετριέται συχνά σε κόκκινα βαμμένα αυγά

**

...υπάρχουν στιγμές που μισήσαμε, έπειτα ξεχάσαμε και τώρα νοσταλγούμε. Ένα τριγωνικό παιχνίδι της δόξας, της λήθης και της άρνησης της φθοράς...

***

μέσα στα χορτάρια και στα χώματα

μια μπότα μπλεγμένη

λίγες πέτρες γύρω της

το δέντρο στο βάθος μισό

ο ουρανός λίγος

λίγο και το βουνό

όλα λιγοστεύουν

πτώση

***

****

...το σκουπιδιάρικο μου έφερε όμορφες αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια, τότε που ταξίδευα με τον παππού μου στα εργοστάσια της χώρας. Πάτησα πάνω στο σιδερένιο σκαλάκι και σκαρφάλωσα στη θέση μου. Μπορεί να μην μεταφέραμε πια κομπόστες και βιομηχανικά φαγητά αλλά σκουπίδια. Σημασία είχε ότι ταξίδευα υπερυψωμένος κοιτώντας τον κόσμο από ψηλά-και με λίγη περηφάνια, δεν το κρύβω...

*****

ο κενός χώρος ανάμεσα στην χαρά και τη λύπη

******

- Έτσι, μια καρδιά οτιδήποτε θα βρω.

- Πάρε καμμία από έναν νέο αρχάριο.

- Τόσες μέρες υπάρχουν από άντρες.

*******

κάλτσες σε διάφορα μεγέθη

κρεμασμένες με χρωματιστά μανταλάκια

το κάθε ζευγάρι πάει σε ένα ζευγάρι πόδια

βαλμένα κατά μέγεθος

ξεχωριστά ζευγάρια σε ξεχωριστά πόδια

κρεμασμένες κάλτσες σε σκοινί

με ακρίβεια και τάξη βαλμένες

κρέμονται βαλμένες κατά μέγεθος

με χρωματιστά μανταλάκια

από κάτω όμως είναι τα λουλούδια

από κάτω είναι και το χώμα

από κάτω είναι ο κήπος

#33- (από τα χαμένα ημερολόγια του αρχιχολαργού ψαρο-Jeffrey vol. 2)

*

(μονόπρακτο)

Στενό πλακόστρωτο δρομάκι στο κέντρο μιας πόλης, δίπλα από τον πολυσύχναστο δρόμο, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα των περαστικών. Στο βάθος, το δρομάκι καταλήγει σε μαγαζάκια ψιλικών ειδών. Αδιέξοδο. Πιο μπροστά, μια σειρά από μαγαζάκια με είδη φτιαγμένα από ψάθα και ξύλο. Καρέκλες παλαιού τύπου, κόσκινα, καλάθια, γουδιά με γουδοχέρια και μερικά καπέλα, ψάθινα. Αναρριχώμενα φυτά εμποδίζουν μερικώς να φανεί ο ουρανός αλλά είναι προφανές ότι είναι άνοιξη. Ο ήλιος καταφέρνει κάπως να περάσει μέσα από τα φυλλώματα.

Μια γυναικεία φιγούρα, άψογα ντυμένη στα μαύρα, μπαίνει από αριστερά στο δρομάκι καπνίζοντας ένα τσιγάρο. Περπατάει αργά, ελαφρώς καμπουριασμένη-όχι πολύ-και παρατηρεί τα εμπορεύματα που είναι απλωμένα στο δρόμο. Τα παρατηρεί πολύ προσεκτικά, σχεδόν σαν να ψάχνει κάτι. Ξαφνικά, σταματάει και σηκώνει το βλέμμα. Κοιτάει ευθεία με βλέμμα υγρό, ονειροπόλο ενώ συνεχίζει να καπνίζει το τσιγάρο της. Αργά. Έπειτα, χαμηλώνει το βλέμμα της και γυρίζει να εξετάσει τα μαγαζάκια που βρίσκονται στην απέναντι πλευρά του στενού, πάντα με την ίδια προσήλωση, πάντα καπνίζοντας τελετουργικά το τσιγάρο της.Για μια στιγμή, το σώμα της κάνει μια κίνηση σαν να θέλει να συνεχίσει να περπατάει και πάλι μπροστά αλλά γυρίζει και παίρνει το δρόμο της επιστροφής. Σταματάει άλλη μια φορά και στρέφει το βλέμμα της. Πάντα το ίδιο υγρό βλέμμα, το ίδιο ονειροπόλο, το ίδιο τσιγάρο. Μένει εκεί παγωμένη για μερικά δευτερόλεπτα που μοιάζουν παντοτινά. 

Το τσιγάρο τελείωσε. Κανείς δεν είδε αν το πέταξε κάτω στο πλακόστρωτο ή αν η γόπα στέκεται στο χέρι της. Αποφασίζει να γυρίσει πίσω. Να μην έρθει ποτέ. Περπατάει με το ίδιο τελετουργικό τρόπο, ελαφρώς καμπουριασμένη-όχι πολύ-και χάνεται πάλι στην αριστερή γωνία, στο δρόμο της. Περνάνε μερικά δευτερόλεπτα. Ξαφνικά, το κεφάλι της ξεπροβάλλει ανεπαίσθητα από τον τοίχο, σαν να κρυφοκοιτάει. Σαν να θέλει να βεβαιωθεί ότι όλα πίσω είναι καλά, ότι όλοι είναι ασφαλείς. Μερικά δευτερόλεπτα ακόμη και εξαφανίζεται για πάντα. 

Το πλακόστρωτο δρομάκι μένει έρημο. Ένα ρεύμα αέρα κουνάει μερικά αναρριχώμενα φύλλα. Ο ήλιος συνεχίζει να λάμπει. Μερικά δευτερόλεπτα ακόμα, για πάντα.

In memoriam Γ.Π

#32- (από τα χαμένα ημερολόγια του αρχιχολαργού ψαρο-Jeffrey)

*

φεγγάρι

γέφυρα

20 λάμπες

κυριακές

είναι δυσβάσταχτες

πιο πολύ από τα σάββατα

**

(τερατογένεσις Ι-επτά μυθικά πλάσματα)

***

...υπάρχει λιακάδα. Υπάρχει οκνηρία. Υπάρχει και θυμός. Υπάρχει καταραμένη αραβίδα γιατί ο νους είναι σε σύγχυση και γιατί, παρά τη λιακάδα, έχει μερικά σύννεφα. Φυσάει. Πάλι καλά που δεν βρέχει. Έξω που θα γινόμασταν μέσα στη λασπουριά, θα ξεραινόμασταν και σαν τους πρωτόπλαστους. Φαντάσου το μέγεθος της παρεξήγησης αν όλοι γινόμασταν πρωτόπλαστοι...

***'

...φτιαγμένοι από λάσπη. Άρα, τη μέρα της δημιουργίας τους, έβρεχε και φυσούσε. Ή μήπως έβρεχε την προηγούμενη, τους έπλασε και μετά ξεράθηκαν όταν τους εμφύσησε την πνοή;...

***''

...το μήλο ως σύμβολο της γνώσης-που δεν έχει θερμίδες, άρα δεν παχαινει. Άρα και η γνώση δεν παχαίνει...

****

ανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόριαανυμπόρια

(satie frequencies)

*****

******

το πνεύμα που όλο και πιο μακριά

ακουσίως

εκουσίως

*******

πλέξη

π-λέξη

********

τείνω να φύγω

τήνο

(τάσεις φυγής)

**********

...η κορυφογραμμή γεμάτη δέντρα, αραιά στην αρχή και πυκνά στη συνέχεια. Σε κάποιο σημείο, πριν ο τοίχος κρύψει τη θέα, τα δέντρα πάλι αραιώνουν. Τοίχος. Έπειτα, πάλι κορυφογραμμή πυκνή και τρεις στήλες από ατσάλι. Στη μεσαία στήλη μια σημαία κακοκρεμασμένη στα κλιψάκια που κρέμονται σε μια σκουριασμένη τροχαλία. Η σημαία κυματίζει κατά πώς ο αέρας την φυσάει. Από κάτω, λίγη σκεπή από ένα κτίσμα. Η κορυφογραμμή χάνεται. Τοίχος.